آلومینیوم یکی از فلزات پرکاربرد در صنایع مختلف مانند برق، الکترونیک، مخابرات، هوافضا و خودروسازی است که به دلیل ویژگی‌هایی مانند وزن کم، استحکام بالا، مقاومت در برابر خوردگی و سازگاری با محیط زیست مورد توجه قرار دارد. مقاومت آن در برابر خوردگی ناشی از تشکیل لایه‌ای از اکسید آلومینیوم است که هرچند محافظ است، اما می‌تواند باعث کدر شدن سطح فلز شود. برای حفظ ظاهر براق و مقاومت بیشتر، از روش‌هایی مانند آبکاری استفاده می‌شود.
از آنجا که آلومینیوم خالص خواص مکانیکی مناسبی ندارد، معمولاً به صورت آلیاژ با فلزاتی مانند روی، قلع، منیزیم و سیلیکون استفاده می‌شود تا استحکام و قابلیت شکل‌پذیری آن بهبود یابد. این آلیاژها همچنین برای انواع روش‌های پوشش‌دهی مانند آبکاری الکتریکی مناسب‌اند.
مراحل آبکاری آلومینیوم
آبکاری آلومینیوم یک فرایند چند مرحله‌ای است که شامل تمیزکاری، چربی‌گیری، خنثی‌سازی و زینکات کردن می‌باشد. این مراحل به دقت انجام می‌شوند تا سطح آلومینیوم آماده برای پوشش‌دهی با لایه‌های مختلف باشد. 1.تمیزکاری: نخستین و حیاتی‌ترین مرحله، برای حذف ذرات و آلودگی‌های سطحی ناشی از فرایندهای قبلی. روش‌هایی مانند شستشو با امواج اولتراسونیک در این مرحله به کار می‌روند. 2.چربی‌گیری: در این مرحله، لایه‌های چربی و اکسیدی از سطح فلز حذف می‌شوند. این کار با استفاده از محلول‌های فعال‌کننده و روش‌های الکتروشیمیایی (آندیک یا کاتدیک) انجام می‌گیرد. 3.خنثی‌سازی: هدف این مرحله، حذف مواد قلیایی باقی‌مانده از مراحل قبل است. برای این کار، از اسیدهای ملایم و غیر خورنده استفاده می‌شود تا سطح آسیب نبیند. 4.زینکات: در پایان، پوششی از فلز روی یا قلع روی سطح آلومینیوم اعمال می‌شود. این پوشش نازک از طریق محلول‌های زینکات یا استانات ایجاد شده و باعث افزایش مقاومت به خوردگی و بهبود دوام سطح می‌شود.
نتیجه‌گیری
آبکاری آلومینیوم نه تنها به زیبایی و ظاهر فلز کمک می‌کند، بلکه مقاومت آن را در برابر خوردگی و آسیب‌های محیطی افزایش می‌دهد. با استفاده از این روش‌ها، می‌توان عمر مفید قطعات آلومینیومی را افزایش داده و آن‌ها را برای استفاده در محیط‌های مختلف آماده کرد.